Deze plant produceert eetbare mini-vruchten en is familie van de nachtschadigen. In tegenstelling tot tomaten – naar wie de naam verwijst – is de oogst beperkt en ook de smaak van de vruchten niet sensationeel en herkenbaar te noemen. Toch verdient ze een plekje in de tuin, al was het maar omdat ze prachtige witte bloemen produceert.

Zaaien en planten
De plant wordt in de vollegrond snel anderhalve meter hoog en vormt al van bij het begin gemene stekels – die bij momenten vrij gevaarlijk en venijnig kunnen zijn als je de planten verzorgt. Je zaait vrij vroeg, vanaf februari en maart om pas na de ijsheiligen buiten te planten. Naast een vollegrondsteelt is het ook mogelijk om ze in een pot te planten, alleen blijft hij dan opvallend kleiner. Vanaf juli tot eind september – afhankelijk van het weer – bloeit de litchitomaat met grote witte bloemen, die na verloop van tijd lila lijken te worden. De plant vormt een lange bloemsteel, waaraan individuele bloemen komen te hangen.

Oogsten
De mini-vruchten die na de bloei verschijnen worden intens rood wanneer ze rijp zijn en zitten voor de helft gehuld in een stekelig vruchtkroontje. Oogsten doe je vanaf augustus en september, met een stevige handschoen, dat begrijp je wel. De smaak is mild zoet en licht zurig, maar niet uitgesproken en bijzonder.