Het lijkt erop dat de vogels alsmaar talrijker de lente beginnen aan te kondigen.

Ze fluiten anders, zijn opgewekter en voelen dat de dagen alweer langer worden. Ook mijn biologische klok zegt dat er verandering op til is. Of waar vitamine D allemaal goed voor is, vind je niet? Samen met het gevoel dat er lente in de lucht hangt, heb ik ook elk jaar weer af te rekenen met van die hevige zaaikoorts. Ik kan geen tuincentrum of kwekerij voorbij gaan zonder er met hopen zaden en plantgoed buiten te lopen. Eenmaal thuis komt het besef dan dat mijn ogen weer maar eens groter waren dan de moestuin. En zo gaat dat elk jaar opnieuw. Noem het gerust een verslaving, dat doe ik (en het lief) ook. Ik kan met gemak een paar honderd euro spenderen aan nieuw tuingereedschap, zaden, plantgoed of leuke accessoires. Ach ja, dan denk ik: ik heb geen ontiegelijk duur abonnement bij één of andere voetbalclub, ik heb geen dure koersfiets en ik spendeer al helemaal geen fortuinen aan een vrouw, want die heb ik niet.

Lang leve de moestuin!