Tomatillo is nauw verwant aan de eetbare ananaskers of Physalis peruviana en dus niet aan tomaten – zoals de naam doet vermoeden. Tomatillo en tomaten hebben echter wel een gemeenschappelijke familie, de nachtschadigen.

Vruchtgewas
Hij behoort daarmee tot de vruchtgewassen en moet worden opgenomen in het teeltplan, om daardoor elk jaar aan een strikte teeltrotatie te worden onderworpen. Tomatillo is in onze gebieden een eenjarige plant die niet winterhard is. Je zaait ze vanaf eind maart in zaaibakjes of potjes, op een verwarmde plek. Na de ijsheiligen plant je ze in de vollegrond, of geef je ze een pot waarin ze kunnen groeien. Zorg voor het zonnigste plekje en geef – vooral in een pot – regelmatig water. In de vollegrond bereikt de plant een hoogte van gemiddeld 120 tot zelfs 150 centimeter. Gun hen daardoor voldoende groeiruimte om andere planten niet onnodig te hinderen. Plant tomatillo bij voorkeur niet in de kas. Daar gaan ze ongecontroleerd groeien en belangrijker nog, door gebrek aan bestuiving produceren ze er nauwelijks vruchten.

Lampionnen
Vanaf juni en juli verschijnen gele neerhangende, kleine bloemen die na bestuiving lampionnetjes voortbrengen. Binnenin die lampionnen worden de vruchten ontwikkeld, die vanaf half augustus meestal rijp worden. Om zeker te zijn houd je de lampionnen in de gaten. Lampionnen waarvan de vruchten binnenin niet rijp zijn blijven gesloten. Van rijpe exemplaren daarentegen begint de lampion scheuren te vertonen. We onderscheiden groene vruchten en paarse vruchten, die nauwelijks verschillen van smaak. Je verwerkt tomatillo’s in de bekende salsa verde of je maakt er chutney van.